Netflix’in Yeni Dizisi Sıcak Baş İncelemesi [Spoilersız]

Herkes tarafından merakla beklenen dizi hakkındaki birinci izlenimler genel manada olumlu.  Netflix’te ve birçok dijital yayın platformunda fantastik ve bilim-kurgu tipine yakın Türk üretimleri daha evvel de yayınlandı, ancak Sıcak Baş dizi dalındaki ilk distopya projemiz. Yani beklenti büyük. Daha evvelki örneklerin pek de başarılı olmadığını biliyoruz.

Hatta birden fazla kere en çok eleştiren ve dalga geçen yeniden bizler oluyoruz. Zira önümüzde bu alanda yapılmış referans gösterebileceğimiz pek fazla örneğimizin olmadığı bilim-kurgu, fantastik tipleri bizim için her vakit riskli üretimler oldu. Sıcak Baş için denenmemişi deneyerek bizim yaptığımız işlere yeni bir soluk getirilmiş diyebiliriz. Dilerseniz dizinin incelemesine geçelim.

Sıcak Baş dizisini ve daha fazlasını Netflix platformunda izleyebilirsiniz.

Dünyaya bir virüs yayılır ve olaylar gelişir.

Hepimiz yıllardır bu biçim apokaliptik yapımları izliyoruz hatta son iki yıldır bu kadar ileri boyutlu olmasa da bu türlü bir pandemi kavramını deneyim ederek öğrendik diyebiliriz. Duyduğunuzda ve izlerken güya pandemi sürecinden etkilenilerek ortaya bu türlü bir iş çıkmış üzere dursa da aslında diziyle tıpkı isimden uyarlanan kitap, 2016 yılında yayımlandı. Dizi ise 3 yıl sonunda ortaya çıkarılmış bir imal. Yani hastalık devrinden etkilenilmiş diyemeyiz. 

Kelimelerin gücünü hafife alıyoruz.

Dizide irtibat yoluyla yayılıp dünyaca bir salgına dönüşen ARDS yani “abuklamak” hastalığı söz konusu. Bir biçimde abuklamaya maruz kalan beşerler bir müddet sonra “abuklamaya” yani enfekte olmaya başlıyorlar. Bir anda birbirinden anlamsız cümleler kurarak durmadan konuşuyorlar. Herkes bundan korunmak için de kulaklıklar takarak hayatına devam ediyor. Dizimiz, bu hastalık salgına dönüştükten 8 yıl sonrasını anlatıyor.

Sıcak Baş aslında karakterimizle irtibatlı bir tabir.

Başrolümüz Murat Siyavuş adlı bir dilbilimci ve kendisi tüm bu abuklamalara karşın hastalığa yakalanmıyor. Lakin karakterimizin baş bölgesinde “vücuttan müstesna yüksek ateş” diye belirttikleri bir tesir ortaya çıkıyor. Elbette başrolümüz durumuna bir deva bulmak istiyor ve öyküyü anlatmaya başlıyor. Sıcak Baş ismi de bu yüzden manalı bir seçim olmuş.

Karakterimizin kendi içsel diyalogları, zihninin içindeki karmaşayı görsel manada âlâ yansıtmışlar.

Görsel efektlerden yana yüzümüz daha evvelki üretimlerde gülmediği için biraz daha gelişme olduğunu vurgulamak isterim. Hatta karanlık bir atmosferdeki ışık ve renklerin kullanımı, çok yeterli düşünülmüş. Öncelikle konusuna baktığımızda alışılmışın dışında bir salgın ortamı yaratıldığı ve bu üslup bir ortama yabancı olduğumuz için dizinin atmosferine süratli bir biçimde değil de kademe kademe adapte oluyoruz.

Buna ek olarak İstanbul’u o denli bir halde görüyoruz ki dizinin gerçekliğini sorgulatmayan dekor ve yerlerdeki emeği çok net görebiliyoruz.

Dizideki karakterler ve oluşumlar birinci bakışta bu üslup bir üretimin bel kemiği sayılan ögelerden.

Dizide, baskıcı ve kaostan beslenen otoriter bir kurum olarak SMK (Salgınla Gayret Kurumu); bu durumdan bezmiş ve berbatlığa boyun eğmek istemeyen, çoğunluğu toplumdaki gençlerden oluşan asi birliği Artı 1 isimli iki ana oluşum çıkıyor karşımıza. Bu iki zıt kutup, bana 1960’larda yaşanan devir olaylarını hatırlattı.

SMK’dan bahsetmişken Fi dizisini izleyenler hatırlayacaktır, başrolümüzü canlandıran Osman Sonant’ın Fi dizisindeki karakterinin ismi Sadık Murat Kolhan’dı. İki dizinin de direktörlüğünü Mert Baykal yapmıştı. Elbette bu kasıtlı bir ayrıntı mı sırf hoş bir tesadüf mü bilemiyoruz.

Hikaye, yer, dekorlar ve satır ortasındaki ayrıntılar çok hoş; ama dizinin dünyası biraz hudutlu kalmış.

Tüm dünyaya yayılan bir salgın ancak biz yalnızca İstanbul’u neredeyse her açıdan görüyoruz.  Yalnızca öbür bir vilayetimizde yaşanan olaylar etrafından yer yer öykü anlatılıyor. Bu bahisteki eksiklik ise aslında birebir şeyi tekrar tekrar her karakterden duyduğumuzda bir müddet sonra “e tamam artık geçin bunu, öteki bir bilgi verin, öbür noldu pekala?” demek istiyorsunuz bir izleyici olarak. Harap olmuş bir İstanbul eşliğinde hala tıpkı kalan şeylerin olduğunu da görüyoruz.

Mesela irtibat yoluyla yayılan bir hastalık varken bile iki üç konuşmacıyla tartışma programı yapılabileceğini görüyoruz. Herkes kulaklık takıyor ve kulaklığı çıkardıklarında da tıpkı pandemi devrinde maskeyi koluna takanlar üzere, kulaklıkları kimi karakterlerin kolunda görüyoruz. Neredeyse birden fazla yerde farklı materyallerle ses yalıtımı yapıldığını görüyoruz. Beşerler bununla yaşamaya alışmış durumdalar. Bir mühlet sonra siz de bu gerçekliğe ve kıssanın anlatısına odaklanıyorsunuz. 

Oyunculuklara diyecek bir şeyimiz yok fakat senaryo biraz daha yeterli işlenebilirdi.

Abuklayanların kurdukları cümleler en ilgi alımlı ayrıntılardan biri. Hatta hakikaten de dikkatli dinleyince İkinci Yeni şiirlerinden hallice olan bu cümlelerin gayesine hizmet ettiği görülüyor. Enfekte olmak yerine “abuklamak” sözü kullanılıyor. Abuklayanların kurdukları cümleleri duyduğumuzda gerçekliği sorguluyoruz biz de.

Heyecanla görmeyi beklediğimiz isimlerin olduğu bu dizide olağan karakterlerimize iki manalı cümle, kayda kıymet bir diyalog yazılabilirdi aslında. Kitap uyarlaması olduğu için kıssayı bozmamak ismine pek dokunulmamış. Tekrar de ince bir dokunuşla olayları daha uygun anlayabileceğimiz birkaç cümle olabilirdi.

Daha evvel denenmemişi denemek elbette Türk üretimleri için ekstra risk taşıyor.

Altından kalkabildiler mi, sanki hayal kırıklığına uğrar mıyız diye düşünüyor olabilirsiniz. Bunları bir izleyici olarak ben de düşündüm. Lakin şunu çok net bir formda söyleyebilirim, her ne kadar riskli bir iş olsa da Sıcak Baş, bizim daldaki üretimlerimiz ortasındaki en farklı ve sıra dışı işlerden biri diyebilirim. 

Hepimizin aşk, konak, töre, namus, cinayet, intikam, çarpık insan ilgileri derken, kadına şiddete dikkat çekmek ismi altında bunu alenen yayınlayanların dünyayı kurtarıyor edasıyla övündüğü bir sistemde böylesine yenilikçi bir şeyi denemeleri bile alkışı hak ediyor. 

Herkesin bir umut var mı diye düşündüğü karanlık bir atmosferde metaforlar eşliğinde umut verici bir imal ve güzel bir öykü izliyoruz.